خطر داره حسن!!!!

عادت بدی ک از قدیم الایام حفظ کردم نشوندن بچه روی کابینت و اوپن آشپزخونه س!هیچوقت هشدارهارو جدی نمیگرفتم!همسری یکی-دوبار ک دید گفت:اگه بخاطر غذا پختنه اصلا غذا نمیخوام فقط نذارش بالا!!ولی کو گوش شنوا؟!!

تا اینکه دیروز حوالی ساعت11صبح طبق روال همیشگی تو رو روی اوپن نشوندم و در حالی که با چشم میپاییدمت به خورشتم قارچ اضافه میکردم ک یهو در یک صدم ثانیه خودتو سر دادی سمت لبه ی اوپن و..........فقط تونستم جیغ بزنم:محیــــــــــــاااااااااااااا

خدارو شکر موقع افتادن سعی کردی دستتو ب اطراف بگیری و کمی از فشار کمتر شد.

هرچقدر خدارو بابت سالم بودنت شکر کنم کمه.اگه هزار سال سر از سجده ی شکر برندارم کمه.سریع بغلت کردم و با ناز و نوازش وارسیت کردم ک خدای نکرده شکستگی نداشته باشی.

شکرِخدا به جز یه کوفتگی پشت پای چپت قبل از زانو و یه کبودی کوچیک گوشه چپ سرت و یه قرمزی پایین لپ سمت راستت صدمه ی دیگه ای ندیدی!!

آرومت ک کردم نوبت من بود ک سیل اشک امونمو ببره.ترسِ آسیب دیدنت،ترسِ از دست دادنت تمام تنمو میلرزوند.

تا چند ساعت با دیدنت بی اختیار اشک میریختم و باصدای بلند خدارو شکر میکردم.میگفتم:خدایا هیچوقت منو با محیام امتحان نکن.خدایا اگه حرفی زدم اگه خبطی کردم اگه گله و شکایتی کردم منو ببخش تو از دلم خبر داری تو میدونی بدون محیام می میرم خدایا محیامو در پناه خودت سالم نگهدار.خدایا محیام همه ی زندگیمه،دردو بلاشو چند برابر کن و ب من بده.درد و بلاشو ب جون میخرم و شکایتی نمیکنم فقط محیام همیشه سالم و سرحال باشه.همه ی زندگیم فدای یه تارموی محیام.

بازم خدارو هزاران هزار بار شکر.....با اینکه دیدن کبودیاش آتیش ب دلم میزنه ولی با هربار دیدنش خدارو شکر میکنم ک محیام صحیح و سالم کنارمه

محیا تا این لحظه ، 1 سال و 1 ماه و 24 روز و 13 ساعت و 5 دقیقه و 13 ثانیه سن دارد :.