میم مثه محیا و محمدحسام

  ب لطف الهی ، دخترکِ شیرین زبونم سی و پنجمین ماه زندگیشو ب سلامت پشت سر گذاشت.انشالله عمرت طولانی و با عزت باشه نفسم.     ب جرات میتونم بگم یکی از بهترین و دوست داشتنی ترین روزهای با تو بودنو توی این ماه تجربه کردم       خیـــــــــــــــلی ماه و دوست داشتنی تر از همیشه بودی           شیرین زبونیات ک بی نهایت شده!خیلی راحت سفسطه میکنی!!!وقتی میخای باهات بازی کنم و من نمیتونم، با یه بغض ساختگی لباتو میدی جلو و میگی: "اگه راس میگی منو دوس داری....دوستا همیشه بازی میکنن....بیا با هم...

  وقتی بزرگتر بشی،اونقدر بزرگ ک خودت ب تنهایی بتونی این نوشته هارو بخونی،احتمالا چیزی از ساعت "برنارد" نمیدونی! ساعتی ک آرزوی مشترک اکثر هم نسلهای من بود!! یه ساعت جادویی ک میشد باهاش زمانو متوقف کرد و تو میتونستی با همه ی افکار و خاطرات و احساساتت در بین اونهمه سکون حرکت کنی.......و چ لذتی داره تصورِ جاری بودن میانِ سکون و سکوتِ محض!! گاهی آرزو میکنم میتونستم چندین نفر باشم.یکی برای محبت کردن و همبازی شدن با تو و در آغوش کشیدنت، یکی برای کارهای تموم نشدنی خونه، یکی برای شوهر داری،یکی برای رفتن سرکار و انجام کارهای فوق برنامه، یکی برای سر زدن ب خیلِ عظیم دوستان و اقوامی ک از کم رنگ شدن دید و بازدیدهامون...